Terapia manualna
– ma na celu zdiagnozowanie oraz leczenie odwracalnych zaburzeń funkcjonalnych układu ruchu. Zaburzenia te mogą dotyczyć mięśni, stawów, powięzi oraz więzadeł. Dzięki zastosowaniu terapii manualnej w leczeniu schorzeń układu ruchowego (mięśniowego i szkieletowego) fizjoterapeuta może uzyskać natychmiastowe efekty poprawy stanu zdrowia i tym samym zapewnić pacjentowi poprawę funkcji układu ruchu oraz samopoczucia. Jest to nieodłączny elementy codziennej pracy z pacjentem,
Wskazaniem do stosowania terapii manualnej są schorzenia takie jak bóle pleców, przeciążenia, urazy mechaniczne, stany zwyrodnieniowe układu ruchu oraz dyskopatie. Terapia manualna każdorazowo rozpoczyna się od przeprowadzenia dokładnego wywiadu i badania pacjenta. Za pomocą specjalistycznych testów fizjoterapeuta szuka przyczyny bólu lub dysfunkcji aby w maksymalnie najkrótszym czasie przywrócić pełną sprawność pacjentowi oraz całkowicie wyeliminować dolegliwości bólowe.
Terapia wisceralna
– jest to metoda leczenia skupiającą się na połączeniach pomiędzy układem mięśniowo‑szkieletowym a narządami wewnętrznymi. Wzajemne oddziaływania mięśniowo‑szkieletowe determinują położenie narządów w ciele, i odwrotnie, organy wewnętrzne mają znaczący wpływ na stan zdrowia kręgosłupa, miednicy, żeber, obręczy barkowej, mięśni oraz powięzi.
Organizm ludzki to spójny system naczyń powiązanych, w którym zakłócenie funkcjonowania jednego narządu przekłada się na konsekwencje i zaburzenia w działaniu innych elementów.
Nieprawidłowa postawa, skolioza, operacja, stany zapalne tkanek i narządów, niedożywienie lub stres emocjonalny mogą doprowadzić do dysfunkcji narządów. W konsekwencji w podrażnionych narządach powstaje napięcie, które jest przenoszone na układ mięśniowo‑szkieletowy. Mechanizm jest skomplikowany a jednocześnie banalnie prosty – np. zapalenie pęcherza moczowego lub zaparcia, mogą prowadzić do problemów ze stawami biodrowym lub odcinkiem lędźwiowym kręgosłupa.
Idea leczenia z zastosowaniem Terapii Wisceralnej opiera się na szczegółowej analizie historii chorób przebytych przez pacjenta, która następnie jest weryfikowana przez różne metody diagnostyczne w celu podjęcia leczenia istniejącego łańcucha zmian chorobowych. Na tej podstawie wdrażane jest skuteczne leczenie eliminujące przyczynę choroby a nie tylko skutek.